Thursday, September 4, 2014
Tuesday, March 5, 2013
Έχετε αναρωτηθεί γιατί τα παιδάκια που κρατούν οι ζητιάνοι πάντοτε "κοιμούνται";
Όλοι έχουμε δει ζητιάνους με παιδιά που επί ώρες και καθημερινά "κοιμούνται" σχεδόν αναίσθητα στην αγκαλιά τους. Γνωρίζουμε και ότι τα νήπια είναι αδύνατον να κοιμούνται συνεχόμενα επί πολλές ώρες ακόμη και το βράδυ. Σας παραθέτω το απόσπασμα όπως το βρήκα στο διαδίκτυο.
http://www.dinatos.info/?p=33615&fb_action_ids=10151534224002755&fb_action_types=og.likes&fb_ref=AL2FB&fb_source=other_multiline&action_object_map=%7B%2210151534224002755%22%3A551515804888380%7D&action_type_map=%7B%2210151534224002755%22%3A%22og.likes%22%7D&action_ref_map=%7B%2210151534224002755%22%3A%22AL2FB%22%7D
Tuesday, February 14, 2012
Tuesday, December 21, 2010
Θα γλυτώσουν τα Ελληνόπουλα από το σύγχρονο Ηρώδη;
Τα Χριστούγεννα παραδοσιακά ανήκουν στα παιδιά. Άλλο αν εμείς στολιζόμαστε σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα ή τρώμε μέχρι σκασμού, οι πρωταγωνιστές είναι οι αδύναμοι. Οι παλαιότερες γενιές σε δύσκολες συνθήκες κατάφεραν σε μόρφωση και επαγγελματική εξέλιξη κατά κανόνα να ξεπεράσουν τους γονείς τους, αποτέλεσμα που αποτελεί και την λεγόμενη «μαγεία» της εκπαίδευσης. Πολλοί ανέβαιναν δύσβατα βουνά για να πάνε σχολείο, τα βάζαν με πείνα, φτώχεια, ακατάλληλους εκπαιδευτικούς. Όμως ήξεραν πως υπήρχε φως στο τούνελ, εκείνο που σήμερα είναι σβηστό για όσους δεν το βρήκαν ήδη αναμμένο.
Μέχρι πρόσφατα είχαμε την άνεση να προσφέρουμε στα παιδιά μας περίπου ό τι και οι δικοί μας προσέφεραν σε εμάς. Η δική μας γενιά μας βρήκε κυρίως συνεχιστές της όποιας γονεϊκής προόδου, ενώ τα δικά μας παιδιά από ότι φαίνεται θα στερηθούν πολλά. Η σημερινές στερήσεις δεν είναι πληθυσμιακά καθολικές όπως παλαιότερα, αλλά αφορούν ασθενείς ομάδες. Δυστυχώς τα παιδιά αυτά δεν θα γίνουν δυνατότερα παλεύοντας με την φτώχεια όπως παλαιότερα, αλλά αντίθετα, καθώς θα ανοίγει η ψαλίδα θα ζουν στη σκιά των προνομιούχων συνομηλίκων τους, θα στερηθούν γνώσεις, θα νιώσουν παραίτηση και αδιαφορία. Θα είναι οι αυριανοί πολίτες χωρίς γνώσεις ιστορίας, χωρίς πολιτικές απόψεις, με προκαταλήψεις και απολυτότητες. Θα βυθιστούν στην αυτοκαταστροφή και θα κλεισθούν στον εαυτό τους ή σε μικρές κοινωνικές ομάδες επιφανειακών ενδιαφερόντων.
Από σήμερα και πέρα πολλά ελληνόπουλα χωρίς αμφιβολία θα στερηθούν την ίδια τους την ύπαρξη, αφού δεν θα γεννηθούν ποτέ. Ποιο ζευγάρι αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί όταν δεν είναι βέβαιο πως θα μπορέσει να στο στηρίξει. Το κοινωνικό κράτος ολοένα συρρικνώνεται, ενώ οι γονείς είτε είναι ήδη άνεργοι, είτε ζουν με την επισφάλεια αυτή. Το νέο εργασιακό πολυνομοσχέδιο, ως σύγχρονος Ηρώδης, εγκαταλείπει τη νέα μητέρα, ιδίως όταν σε 12 μήνες μπορεί να απολυθεί χωρίς καμία αποζημίωση. Πώς να είναι ανταγωνιστική μία γυναίκα αφού πιθανόν να μείνει έγκυος; Εννοείται πως οι παραπάνω καθημερινοί προβληματισμοί επιφέρουν κρίση και σε κάθε υγιή γάμο, πολλαπλασιασμό των ήδη πολυάριθμων διαζυγίων, αύξηση μονογονεϊκών οικογενειών με ό τι συνεπάγεται σε ψυχολογικό κόστος για τα νήπιά μας.
Αυτά που θα γεννηθούν, θα διακόψουν τη φοίτησή τους σε μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής και άλλων δραστηριοτήτων. Ήδη το 14,6% των ελληνόπουλων δεν ολοκληρώνει καν την 12ετή δωρεάν δημόσια εκπαίδευση. Αλλά και από τα φτωχά παιδιά το 71,2%(!) είναι αναλφάβητα, ακόμη και εκείνα που βρέθηκαν στα θρανία. Πόσα είναι αυτά τα φτωχά ελληνόπουλα; Είναι 450.000 και αντιστοιχούν στο 23,3% σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ΕΚΚΕ (Καθημερινή 19-12-2010). Και όλα αυτά χωρίς να θιχθεί το θέμα των απαραίτητων φροντιστηρίων για την εισαγωγή των νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εγείροντας ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα της «δωρεάν» δημόσιας παιδείας.
Μέχρι πρόσφατα είχαμε την άνεση να προσφέρουμε στα παιδιά μας περίπου ό τι και οι δικοί μας προσέφεραν σε εμάς. Η δική μας γενιά μας βρήκε κυρίως συνεχιστές της όποιας γονεϊκής προόδου, ενώ τα δικά μας παιδιά από ότι φαίνεται θα στερηθούν πολλά. Η σημερινές στερήσεις δεν είναι πληθυσμιακά καθολικές όπως παλαιότερα, αλλά αφορούν ασθενείς ομάδες. Δυστυχώς τα παιδιά αυτά δεν θα γίνουν δυνατότερα παλεύοντας με την φτώχεια όπως παλαιότερα, αλλά αντίθετα, καθώς θα ανοίγει η ψαλίδα θα ζουν στη σκιά των προνομιούχων συνομηλίκων τους, θα στερηθούν γνώσεις, θα νιώσουν παραίτηση και αδιαφορία. Θα είναι οι αυριανοί πολίτες χωρίς γνώσεις ιστορίας, χωρίς πολιτικές απόψεις, με προκαταλήψεις και απολυτότητες. Θα βυθιστούν στην αυτοκαταστροφή και θα κλεισθούν στον εαυτό τους ή σε μικρές κοινωνικές ομάδες επιφανειακών ενδιαφερόντων.
Από σήμερα και πέρα πολλά ελληνόπουλα χωρίς αμφιβολία θα στερηθούν την ίδια τους την ύπαρξη, αφού δεν θα γεννηθούν ποτέ. Ποιο ζευγάρι αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί όταν δεν είναι βέβαιο πως θα μπορέσει να στο στηρίξει. Το κοινωνικό κράτος ολοένα συρρικνώνεται, ενώ οι γονείς είτε είναι ήδη άνεργοι, είτε ζουν με την επισφάλεια αυτή. Το νέο εργασιακό πολυνομοσχέδιο, ως σύγχρονος Ηρώδης, εγκαταλείπει τη νέα μητέρα, ιδίως όταν σε 12 μήνες μπορεί να απολυθεί χωρίς καμία αποζημίωση. Πώς να είναι ανταγωνιστική μία γυναίκα αφού πιθανόν να μείνει έγκυος; Εννοείται πως οι παραπάνω καθημερινοί προβληματισμοί επιφέρουν κρίση και σε κάθε υγιή γάμο, πολλαπλασιασμό των ήδη πολυάριθμων διαζυγίων, αύξηση μονογονεϊκών οικογενειών με ό τι συνεπάγεται σε ψυχολογικό κόστος για τα νήπιά μας.
Αυτά που θα γεννηθούν, θα διακόψουν τη φοίτησή τους σε μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής και άλλων δραστηριοτήτων. Ήδη το 14,6% των ελληνόπουλων δεν ολοκληρώνει καν την 12ετή δωρεάν δημόσια εκπαίδευση. Αλλά και από τα φτωχά παιδιά το 71,2%(!) είναι αναλφάβητα, ακόμη και εκείνα που βρέθηκαν στα θρανία. Πόσα είναι αυτά τα φτωχά ελληνόπουλα; Είναι 450.000 και αντιστοιχούν στο 23,3% σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ΕΚΚΕ (Καθημερινή 19-12-2010). Και όλα αυτά χωρίς να θιχθεί το θέμα των απαραίτητων φροντιστηρίων για την εισαγωγή των νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εγείροντας ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα της «δωρεάν» δημόσιας παιδείας.
Wednesday, April 29, 2009
Καλό Πάσχα με παιδικές (και γονεϊκές) φωνές
Όπως κάθε μητέρα είμαι περήφανη για τα παιδιά μου και όταν βγαίνουμε βόλτες και αυτά κλαίνε δυνατά τα χαϊδεύω, τους τραγουδάω, συζητάω μαζί τους μέχρι να ηρεμήσουν. Αν κάνουν κάποια αταξία θα τα μαλώσω και ο τόνος της φωνής μου θα είναι αυτός που αρμόζει (στην αταξία, όχι στον περιβάλλοντα χώρο). Αυτό που δεν κάνω είναι να νιώθω άβολα, επειδή τάχα μου κάποιοι ενοχλούνται από τη φασαρία.
Συνήθως οι άνθρωποι μου χαμογελούν και με εξυπηρετούν, ενώ εκείνοι που ενοχλούνται είναι ταυτόχρονα οι ίδιοι φωνακλάδες με την παρέα τους και καπνίζουν αρειμανίως σε κλειστούς χώρους. Θα κοιτάξουν τα μωράκια μου υποτιμητικά, σκεπτόμενοι ότι είναι κακομαθημένα, θα κοιτάξουν και εμένα σαν να είμαι μία αποτυχημένη θηριοδαμαστής. Γιατί για κάποιους κοινωνικά μωρούς, τα μωρά είναι εστία θορύβου και ενόχλησης.
Η έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων μας καθιστά ανίκανους να αποδεχόμαστε τους άλλους, τόσο που ίσως η υπογεννητικότητα που μαστίζει τη χώρα μας να είναι κάποιου είδους φυσική απάντηση στο σημερινό άνθρωπο. Πιο εύκολο σίγουρα είναι να εκδράμουμε αμέριμνοι, να τρώμε, να πίνουμε, να βάζουμε τα φανταχτερά μας ρούχα, να πηγαίνουμε στο κομμωτήριο, να φτιάχνουμε τα νύχια μας, αφού είναι βαριά η καλογερική της ανατροφής παιδιών και δεν θα πρέπει να διενεργείται αφήνοντάς τα παιδιά μονίμως στο σπίτι με τη γιαγιά ή με κάποια από τις πολυάριθμες νταντάδες που ακόμα δεν τα έχει εγκαταλείψει. Κυκλοφορήστε τα παιδιά ελεύθερα και χωρίς ενοχές, άλλωστε με τις σουβλερές φωνές τους το πολύ - πολύ κάποιοι να ξυπνήσουν από τον βαρύ λήθαργο του βαρετού τους βολέματος. Καλό Πάσχα!
Συνήθως οι άνθρωποι μου χαμογελούν και με εξυπηρετούν, ενώ εκείνοι που ενοχλούνται είναι ταυτόχρονα οι ίδιοι φωνακλάδες με την παρέα τους και καπνίζουν αρειμανίως σε κλειστούς χώρους. Θα κοιτάξουν τα μωράκια μου υποτιμητικά, σκεπτόμενοι ότι είναι κακομαθημένα, θα κοιτάξουν και εμένα σαν να είμαι μία αποτυχημένη θηριοδαμαστής. Γιατί για κάποιους κοινωνικά μωρούς, τα μωρά είναι εστία θορύβου και ενόχλησης.
Η έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων μας καθιστά ανίκανους να αποδεχόμαστε τους άλλους, τόσο που ίσως η υπογεννητικότητα που μαστίζει τη χώρα μας να είναι κάποιου είδους φυσική απάντηση στο σημερινό άνθρωπο. Πιο εύκολο σίγουρα είναι να εκδράμουμε αμέριμνοι, να τρώμε, να πίνουμε, να βάζουμε τα φανταχτερά μας ρούχα, να πηγαίνουμε στο κομμωτήριο, να φτιάχνουμε τα νύχια μας, αφού είναι βαριά η καλογερική της ανατροφής παιδιών και δεν θα πρέπει να διενεργείται αφήνοντάς τα παιδιά μονίμως στο σπίτι με τη γιαγιά ή με κάποια από τις πολυάριθμες νταντάδες που ακόμα δεν τα έχει εγκαταλείψει. Κυκλοφορήστε τα παιδιά ελεύθερα και χωρίς ενοχές, άλλωστε με τις σουβλερές φωνές τους το πολύ - πολύ κάποιοι να ξυπνήσουν από τον βαρύ λήθαργο του βαρετού τους βολέματος. Καλό Πάσχα!
Wednesday, October 15, 2008
Ο παιδότοπος είναι τόπος για τα παιδιά, όχι η καφετέρια του γονιού!
Στο ΦΕΚ 1364/2-8-2007 με την υπ΄αριθμ. 36873 Απόφαση καθορίζονται οι όροι για τη χορήγηση και την ανάκληση άδειας ίδρυσης των παιδοτόπων. Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, στο άρθρο 2 τέλος ρητά αναγράφεται: «Στον κλειστό παιδότοπο απαγορεύεται το κάπνισμα». Όπως δυστυχώς είναι επίσης λογικό και αναμενόμενο για τη χώρα μας, κλειστοί παιδότοποι να εξακολουθούν να έχουν ανέγγιχτες τις άδειές τους και εξακολουθούν να δέχονται με μεγάλη χαρά θεριακλήδες-θαμώνες γονείς. Πως να τα βάλεις με αδίστακτους γονείς που ανερυθρίαστα κερνούν τα ίδια τους τα βρέφη ή τα νήπια με τον καπνό τους;
Οι Άγγλοι πρόσφατα αύξησαν τους καπνιστές που βρίσκονται σε διαδικασία να κόψουν το κάπνισμα, απλώς εμπλουτίζοντας τις λεκτικές προειδοποιήσεις που έχουν τα πακέτα (το κάπνισμα σκοτώνει και τα τοιαύτα) και με συναφείς εικόνες. Ένα νήπιο τυλιγμένο σε σύννεφο καπνού, ένα τσιγάρο όπου η στάχτη του βαραίνει προς τα κάτω με την ειδοποίηση «το κάπνισμα επιφέρει ανικανότητα» κ.α.
Κοντά στα φανάρια της Ν. Κηφισιάς είδα την τεράστια διαφήμιση μεγάλης καπνοβιομηχανίας που με προέτρεπε να "σχεδιάσω το πακέτο μου". Χάρηκα που ο πρώτος μου συνειρμός ήταν "να σχεδιάσω ομοίως και το φέρετρό μου" και που μου ήρθαν δεύτεροι στο μυαλό θρύλοι του Χόλιγουντ όπως η Μαίριλυν, η Τζίνα Λολομπριτζίτα και ο Κλαρκ Γκέιμπλ να καπνίζουν σε κατάσταση καταξίωσης και νιρβάνας. Ίσως γιατί διάβασα πρόσφατα πως αποκαλύφθηκαν συμβόλαια με ιλιγγυώδη για την εποχή ποσά ανάμεσα στους αστέρες αυτούς και στις καπνοβιομηχανίες, προκειμένου να καπνίζουν στις ταινίες που εμφανίζονταν. Οφείλω να αναγνωρίσω στις τελευταίες ότι η επιτυχία και η ομορφιά των αστέρων αυτών μας έγινε συνείδηση κάθε φορά που σκεφτόμαστε το τσιγάρο. Ενώ θα έπρεπε να μου έρχονται στο μυαλό σάπιες καρδιές, πνευμόνια, δόντια, κιτρινισμένα δάκτυλα, μου προκύπτουν γρήγορα και τα σατέν λευκά φορέματα, θάλασσες, άλογα να τρέχουν, υπέροχα νεανικά κορμιά. Αν εντέλει σχεδίαζα το «πακέτο μου» θα έγραφα απλώς ότι δεν είναι καθόλου «σικάτο» να καπνίζουμε σε παρουσία παιδιών.
Tuesday, April 22, 2008
Τι δώρο να πάρω;
Το Πάσχα πλησιάζει γοργά και οι νονοί θα επιλέξουν το τέλειο δώρο για το βαφτιστήρι τους. Τι κι αν έχουν να το δουν από το περασμένο Πάσχα, όπου του είχαν φέρει ένα μοντέρνο δώρο, που όμως δεν είχαν χρόνο να καθίσουν λίγο να το παίξουν μαζί του. Τότε είχαν σκεφτεί πως του χρόνου (δηλαδή φέτος) θα είχαν χρόνο να καθίσουν να παίξουν λίγο μαζί του, όμως φέτος οι υποχρεώσεις (ξανά) αυξήθηκαν και η πιθανότητα να του δώσουν στα πεταχτά το δώρο φαντάζει ξανά πιθανή.
Την πρώτη φορά που πήγα στο παιδικό κατάστημα με τις πανάκριβες μάρκες, δεν πίστευα στα μάτια μου. Πράγματι υπήρχε υψηλή ραπτική για μωρά, ενώ λίγο αργότερα συνειδητοποίησα ότι η υψηλή αυτή (και πανάκριβη) ραπτική επεκτεινόταν και για τα κατοικίδια. Δεν πρόλαβα να αναρωτηθώ ΠΟΙΟΣ ψωνίζει από εκεί ρούχα, για να συνειδητοποιήσω ότι γύρω μου με περιστοίχιζαν καθημερινοί άνθρωποι. Όλοι αυτοί προφανώς ήθελαν να προσφέρουν ένα τέτοιο ακριβό δώρο σε κάποιο παιδάκι, αφού πολλοί θα συμφωνήσουν ότι διακόσια ευρώ για κάποιο ρούχο είναι ένα ακριβό δώρο για ένα παιδί. Όμως εγώ θα ταράξω τα νερά και θα σας αποδείξω πως είναι πάμφθηνο.
Αναλογιστείτε πως πρωταρχική ανάγκη ενός παιδιού είναι η επαφή, η οποία «κοστίζει» σε φυσικό χρόνο, τον οποίο αφιερώνουμε για να είμαστε μαζί του και τον οποίο αναγκαστικά αφαιρούμε από άλλες μας δραστηριότητες όπως ξεκούραση, διασκέδαση κλπ. Αναλογιστείτε επίσης, πως το πολυτιμότερο αγαθό σήμερα δεν είναι τα χρήματα, αλλά ο ελεύθερος χρόνος που όλο και συρρικνώνεται και για κάποιους από εμάς δεν υπάρχει. Πόσους δεν γνωρίζετε να εργάζονται ανελλιπώς από το πρωί μέχρι το βράδυ, να λαμβάνουν υψηλές χρηματικές αποδοχές και ο προσωπικός τους χρόνος να είναι τόσο ανύπαρκτος σε σημείο που να μην έχουν τρόπο να ξοδεύουν τα χρήματά τους αυτά…
Το πανάκριβο λοιπόν δώρο μας πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να το διαλέξουμε, μάλιστα είχαμε μία ενδιαφέρουσα περιήγηση σε όμορφα αντικείμενα, ικανοποιήσαμε και τη ματαιοδοξία μας που βγάλαμε τόσα χρήματα από το πορτοφόλι μας για να το πληρώσουμε. Συνδυάσαμε την αγορά μας αυτή με τη βόλτα μας, ίσως και με ένα καφέ. Τα χρήματα που διαθέσαμε στο Ταμείο του Καταστήματός μας απαλύνουν ή μας εξαφανίζουν τις τύψεις που λόγω υποχρεώσεων δεν έχουμε χρόνο για το βαφτιστήρι μας, άλλα και για το παιδί μας γενικότερα.
Κατά βάθος γνωρίζουμε πως προκειμένου να ξοδεύουμε χρήματα για κάτι τόσο ακριβό θα πρέπει να διατηρήσουμε ή να επιτείνουμε την πολύωρη εργασία μας, γεγονός τελικά που θα μας απομακρύνει περαιτέρω από τα παιδιά μας. Το πανάκριβο Λάιφ στάιλ στο οποίο έχουμε πέσει όπως οι μύγες στο μέλι, υπηρετεί μεν την αλαζονεία μας, αλλά αναμφισβήτητα αυξάνει την εξάρτησή μας από πολύωρη εργασία και σίγουρα με τον τρόπο αυτό προσθέτει προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, στις κοινωνικές σχέσεις, στα ψυχολογικά προβλήματα ημών και εξαρτημένων κοντινών.
Το κουτί της Πανδώρας που προσφέρουμε, μπορεί να περιέχει αντικείμενα για τα οποία πληρώσαμε αδρά, ιδωμένο όμως από τα παιδικά μάτια, αυτό που πληρώσαμε για να τα αγοράσουμε είναι η αποστέρηση των παιδιών μας από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, η αντικατάσταση του ζωντανού από το άψυχο, του πνεύματος από την ύλη, του συναισθήματος από την κτήση, του δεσίματος από την ιδιοκτησία.
Φέτος μην αγοράσετε στα παιδιά ένα «πάμφθηνο» παιχνίδι των διακοσίων ευρώ, αλλά κάτι πολύ ακριβότερο: υποσχέθηκε στον εαυτό σας ότι θα διαθέσετε τον κατάλληλο χρόνο για να το παίξετε μαζί τους. Μην εκπλαγείτε αν αυτά προτιμήσουν να παίξουν με το χαρτί περιτυλίγματος και όχι με το περιεχόμενο. Άλλωστε όταν το κουτί της Πανδώρας αδειάσει, στο τέλος εμφανίζεται το λευκό Περιστέρι, αυτό που θέλουμε να διαφυλάξουμε στην παιδική ψυχή, αλλά και στη δική μας. Καλό Πάσχα.
Την πρώτη φορά που πήγα στο παιδικό κατάστημα με τις πανάκριβες μάρκες, δεν πίστευα στα μάτια μου. Πράγματι υπήρχε υψηλή ραπτική για μωρά, ενώ λίγο αργότερα συνειδητοποίησα ότι η υψηλή αυτή (και πανάκριβη) ραπτική επεκτεινόταν και για τα κατοικίδια. Δεν πρόλαβα να αναρωτηθώ ΠΟΙΟΣ ψωνίζει από εκεί ρούχα, για να συνειδητοποιήσω ότι γύρω μου με περιστοίχιζαν καθημερινοί άνθρωποι. Όλοι αυτοί προφανώς ήθελαν να προσφέρουν ένα τέτοιο ακριβό δώρο σε κάποιο παιδάκι, αφού πολλοί θα συμφωνήσουν ότι διακόσια ευρώ για κάποιο ρούχο είναι ένα ακριβό δώρο για ένα παιδί. Όμως εγώ θα ταράξω τα νερά και θα σας αποδείξω πως είναι πάμφθηνο.
Αναλογιστείτε πως πρωταρχική ανάγκη ενός παιδιού είναι η επαφή, η οποία «κοστίζει» σε φυσικό χρόνο, τον οποίο αφιερώνουμε για να είμαστε μαζί του και τον οποίο αναγκαστικά αφαιρούμε από άλλες μας δραστηριότητες όπως ξεκούραση, διασκέδαση κλπ. Αναλογιστείτε επίσης, πως το πολυτιμότερο αγαθό σήμερα δεν είναι τα χρήματα, αλλά ο ελεύθερος χρόνος που όλο και συρρικνώνεται και για κάποιους από εμάς δεν υπάρχει. Πόσους δεν γνωρίζετε να εργάζονται ανελλιπώς από το πρωί μέχρι το βράδυ, να λαμβάνουν υψηλές χρηματικές αποδοχές και ο προσωπικός τους χρόνος να είναι τόσο ανύπαρκτος σε σημείο που να μην έχουν τρόπο να ξοδεύουν τα χρήματά τους αυτά…
Το πανάκριβο λοιπόν δώρο μας πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να το διαλέξουμε, μάλιστα είχαμε μία ενδιαφέρουσα περιήγηση σε όμορφα αντικείμενα, ικανοποιήσαμε και τη ματαιοδοξία μας που βγάλαμε τόσα χρήματα από το πορτοφόλι μας για να το πληρώσουμε. Συνδυάσαμε την αγορά μας αυτή με τη βόλτα μας, ίσως και με ένα καφέ. Τα χρήματα που διαθέσαμε στο Ταμείο του Καταστήματός μας απαλύνουν ή μας εξαφανίζουν τις τύψεις που λόγω υποχρεώσεων δεν έχουμε χρόνο για το βαφτιστήρι μας, άλλα και για το παιδί μας γενικότερα.
Κατά βάθος γνωρίζουμε πως προκειμένου να ξοδεύουμε χρήματα για κάτι τόσο ακριβό θα πρέπει να διατηρήσουμε ή να επιτείνουμε την πολύωρη εργασία μας, γεγονός τελικά που θα μας απομακρύνει περαιτέρω από τα παιδιά μας. Το πανάκριβο Λάιφ στάιλ στο οποίο έχουμε πέσει όπως οι μύγες στο μέλι, υπηρετεί μεν την αλαζονεία μας, αλλά αναμφισβήτητα αυξάνει την εξάρτησή μας από πολύωρη εργασία και σίγουρα με τον τρόπο αυτό προσθέτει προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, στις κοινωνικές σχέσεις, στα ψυχολογικά προβλήματα ημών και εξαρτημένων κοντινών.
Το κουτί της Πανδώρας που προσφέρουμε, μπορεί να περιέχει αντικείμενα για τα οποία πληρώσαμε αδρά, ιδωμένο όμως από τα παιδικά μάτια, αυτό που πληρώσαμε για να τα αγοράσουμε είναι η αποστέρηση των παιδιών μας από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, η αντικατάσταση του ζωντανού από το άψυχο, του πνεύματος από την ύλη, του συναισθήματος από την κτήση, του δεσίματος από την ιδιοκτησία.
Φέτος μην αγοράσετε στα παιδιά ένα «πάμφθηνο» παιχνίδι των διακοσίων ευρώ, αλλά κάτι πολύ ακριβότερο: υποσχέθηκε στον εαυτό σας ότι θα διαθέσετε τον κατάλληλο χρόνο για να το παίξετε μαζί τους. Μην εκπλαγείτε αν αυτά προτιμήσουν να παίξουν με το χαρτί περιτυλίγματος και όχι με το περιεχόμενο. Άλλωστε όταν το κουτί της Πανδώρας αδειάσει, στο τέλος εμφανίζεται το λευκό Περιστέρι, αυτό που θέλουμε να διαφυλάξουμε στην παιδική ψυχή, αλλά και στη δική μας. Καλό Πάσχα.
Subscribe to:
Posts (Atom)
