Η Υιοθεσία ως καθήκον αγάπης της κοινωνίας

Μία από τις μεγαλύτερες πράξεις αγάπης του ανθρώπου προς τον άνθρωπο είναι η υιοθεσία. Ευλογημένα ζευγάρια προσφέρουν την ζεστή αγκαλιά τους σε βρέφη, σε μεγαλύτερα παιδιά, σε παιδιά με προβλήματα υγείας και εκείνα έχουν την πολύτιμη ευκαιρία να αναπτυχθούν στους κόλπους μίας υγιούς οικογένειας.
Η απρόσκοπτη λειτουργία του θεσμού της υιοθεσίας μας τιμά ως κοινωνία. Δυστυχώς στη χώρα μας, ενώ οι οικογένειες που επιθυμούν να γίνουν ανάδοχες είναι πολλές, εντούτοις οι νομικές διαδικασίες παραμένουν πολύπλοκες και χρονοβόρες, η ενημέρωση των βιολογικών γονέων που αδυνατούν να αναθρέψουν τα παιδιά τους παραμένει ελλιπέστατη, με αποτέλεσμα κάποια βρέφη να εγκαταλείπονται και συχνά να βρίσκουν τραγικό τέλος. Τις τελευταίες μόνο μέρες νεαρή μητέρα «βούτηξε» στον Ισθμό της Κορίνθου με το βρέφος της (τέλη 2007), ενώ στον Ασπρόπυργο άλλη νεαρή μητέρα «πέταξε» το βρέφος της αφού το έπνιξε (21-1-2008). Τις ίδιες μέρες δεν μπορεί να ξεχάσατε τις καταγγελίες ανήλικης ότι την εξέδιδε η μητέρα της μέχρι και σε ιερωμένο, για να φανεί αργότερα ότι επρόκειτο για φτωχότατη μητέρα με νοητική στέρηση, της οποίας ο ιερωμένος είχε στερήσει το πενιχρό επίδομα, ήδη εκ νέου έγκυο, ενώ άλλο βρέφος της περιμένει σε μαιευτήριο.
Τι ντροπή για μία κοινωνία να μην στέκεται αποτελεσματικά αρωγός σε απελπισμένες μητέρες, όταν μάλιστα σε κάποιο γειτονικό σπίτι κάποιο ζευγάρι δεν διστάζει να πληρώσει εκατομμύρια σε επιτήδειους προκειμένου να αγκαλιάσει ένα βρέφος με τη στοργή που του αξίζει. 3.000 ευρώ προσπάθησαν να πουλήσουν έξι άνθρωποι από τη Βουλγαρία το νεογέννητο αγοράκι στο Ηράκλειο της Κρήτης (25-1-2008).
Ας μην βιαστούμε να κατηγορήσουμε τις μητέρες. Είναι πολύ εύκολο και μας απαλλάσσει και από κάθε ευθύνη. Η απελπισία ορισμένων συνανθρώπων μας που φτάνει την ανθρωποκτονία και την αυτοκτονία θα πρέπει να μας προβληματίσει λίγο παραπάνω...Σας μεταφέρω απόσπασμα από την εφημερίδα μία μέρα πριν την εγκατάλειψη του βρέφους στον Ασπρόπυργο: «....η 24χρονη Ελληνίδα, η οποία έχει νοητική στέρηση, μετέβη στο Θριάσιο προκειμένου να την εξετάσουν οι γιατροί. Ωστόσο ο κόσμος έξω από τα ιατρεία και η ντροπή της επειδή το μωρό ήταν εξώγαμο την έκαναν να φύγει». Τη συνέχεια την ξέρετε. Δεν θέλει πολλή σκέψη για να μαντέψει κανείς ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός του σοβαρού αυτού εγκλήματος. Όσο για την ποινική ευθύνη της μητέρας, εκείνη έχει το ελαφρυντικό του προνομιούχου εγκλήματος λόγω της κατάστασής της ως λεχώνας, ενώ όλοι εμείς οι υπόλοιποι (ασθενείς, γιατροί, νοσοκόμοι, περίγυρος) έχουμε ακέραιη ευθύνη.
Πολλοί είναι εκείνοι που εστιάζουν στις συνθήκες βιολογικής σύλληψης ενός βρέφους, θαρρείς πως έχει κάποια σημασία για την εξέλιξή του. «Είναι νόθο» είπαν στο Θριάσιο, είναι «εκτός γάμου», είναι «αποτέλεσμα βιασμού ή αιμομικτικής σχέσης», «έχει καθυστερημένη μητέρα». Ενώ τα δικά μας παιδιά είναι πιο χαρισματικά, έχουν νταντά, ψωνίζουν και στα Λαπέν Χάουζ, αφήστε το σχολείο που τα στέλνουμε...
Πόσο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε όλοι το μεγαλείο της υιοθεσίας. Η ανθρώπινη ζωή θα δημιουργηθεί χωρίς να μας ρωτήσει, και έξω από τα στενά καθωσπρέπει κοινωνικά πλαίσια που έχουμε κατασκευάσει και θα υπερβεί τα ασφυκτικά ανθρώπινά μας μέτρα. Συχνά, λόγω και της δουλειάς μου, με ρωτούν ανάδοχοι γονείς αν θα πρέπει μελλοντικά να αποκαλύψουν στα θετά τέκνα τους την αλήθεια. Σταθερή γνώμη μου είναι πως η πράξη αγάπης του αναδόχου είναι όχι ίση, αλλά υψηλότερη από εκείνη του βιολογικού γονέα. Και ποιο τέκνο θα απογοητευθεί από το στοργικό του γονέα, μόνο επειδή έμαθε ότι δεν είναι και βιολογικός; Εσείς θα σταματούσατε να αγαπάτε τους γονείς σας αν μαθαίνατε πως δεν είναι οι βιολογικοί σας;
Η Ελληνική κοινωνία θα πρέπει να σταματήσει να εθελοτυφλεί και να τεθεί υποχρεωτικά ενημέρωση των νέων γονιών για την επιλογή τους να δώσουν το παιδί τους για υιοθεσία σε όλα τα μαιευτήρια. Σε κάποιες χώρες (μεταξύ των οποίων και στη γειτονική μας Ιταλία) λειτουργεί ειδικός υποδοχέας μωρών σε μαιευτήρια, όπου η μητέρα η οποία ντρέπεται να παρουσιαστεί αυτοπροσώπως μπορεί ανώνυμα να παραδώσει το βρέφος της εναποθέτοντάς το σε αυτόν. Τότε ενεργοποιείται συναγερμός, ειδοποιείται το προσωπικό και το βρέφος χαίρει φροντίδων μέχρι να υιοθετηθεί.
Αναμφίβολα η επιβίωση των βρεφών και των παιδιών αποτελεί βασικό σκοπό μιας συντεταγμένης κοινωνίας. Και πιο προσφορότερο μέτρο από την παροχή εναλλακτικών σε απελπισμένους γονείς; Το αγκυλωμένο σύστημα υιοθεσιών που ισχύει στη χώρα μας επιβαρύνει αφόρητα τα παιδιά και πιθανώς συμβάλλει στην θανάτωσή τους. Επίσης αποθαρρύνει τα ζευγάρια που επιθυμούν να γίνουν γονείς τους. Δημιουργεί πεδίο δράσης για τα κάθε λογής κυκλώματα, που καλύπτουν το κενό αυτό, με το αζημίωτο φυσικά.
Κλείνω με την ευχή άμεσης αναθεώρησης του θεσμού των υιοθεσιών, αλλά και με την παρότρυνση στους ανάδοχους γονείς να είναι περήφανοι γιατί είναι αληθινότεροι γονείς από εμάς τους υπόλοιπους.